Με τις δολοφονίες να έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας, και το κοινό να σοκάρεται από την αγριότητα των θυτών και τη κυνική ομολογία τους κατά τη σύλληψή τους, μεγάλη κουβέντα γίνεται για το αν γεννιόμαστε εγκληματίες ή αν ο καθένας μπορεί να εξελιχθεί σε δολοφόνο.
Μια τέτοια ιστορία που έρχεται από τα Κύθηρα δημιουργεί τέτοιους προβληματισμούς. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαζική δολοφονία που έχει γίνει στη χώρα μας με θύματα 15 κατοίκους του πανέμορφου νησιού μας.
Ένας φιλήσυχος τσαγκάρης που όλοι οι κάτοικοι είχαν να πούνε τα καλύτερα για αυτόν βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να κατηγορείται για πράγματα που δεν είχε κάνει.
Το 1909 στα Γερακιτιάνικα των Αρωνιάδικων στα Κύθηρα, ο τσαγκάρης της ιστορίας μας, έλαβε μια μεγάλη παραγγελία από μια γυναίκα του διπλανού χωριού.
Αφού την ολοκλήρωσε και παρέδωσε τα παπούτσια στο σπίτι της γυναίκας, αντί για αμοιβή δέχθηκε τον ξυλοδαρμό από το σύζυγο της γυναίκας – πελάτισσας, ο οποίος νόμιζε πως ήταν ο εραστής της.
Εκτός από το ξυλοδαρμό, ο τσαγκάρης βρέθηκε θύμα διασυρμού αφού τον κατηγόρησε σε όλο το νησί πως πηγαίνει και με άλλες γυναίκες την ώρα που οι άντρες τους λείπουν από το σπίτι.
Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα και ο τσαγκάρης αναγκάστηκε να κλείσει το μαγαζί του, αφού κανείς πια δεν ζητούσε να τους φτιάξει παπούτσια.
Όμως επειδή γνώριζε τη τέχνη καλά, έπιασε δουλειά σε άλλο επαγγελματία στην Αθήναι. Εκεί όμως δεν άργησαν να τον ενοχοποιήσουν από ζήλεια, τοποθετώντας στη τσάντα του πράγματα από το μαγαζί βγάζοντας τον κλέφτη.
Απολύθηκε και κατά την αναζήτηση εργασίας η ρετσινιά του κλέφτη τον ακολουθούσε παντού.
Τότε ήταν που αποφάσισε να εκδικηθεί για όσα άδικα τον κατηγορούσαν.
Γύρισε στο νησί του και οργάνωσε το σχέδιο του. Ένα σχέδιο που έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην ιστορία της Ελλάδος.
Αφού χτύπησε τη καμπάνα της Εκκλησίας του χωριού του, περίμενε να μαζευτούν οι κάτοικοι πριν τους ορμήξει με ένα μαχαίρι.
Ο απολογισμός μακάβριος. 15 νεκροί, ανάμεσα τους μια έγκυος γυναίκα και δύο μικρά παιδιά.
Συνελήφθη και αντί για τη θανατική ποινή, του επιβλήθηκε να γίνει δήμιος. Κάτι τέτοιο συνήθιζονταν εκείνη την εποχή, αφού δεν έβρισκαν εύκολα κάποιον για αυτή τη δουλειά.
Μέσα στη φυλακή σκότωσε ακόμη έναν συγκρατούμενο του, το 16ο θύμα του και έτσι απέκτησε και το παρατσούκλι “Καπετάν 16”.
