Ο αθλητής που κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού ήταν ήδη νεκρός

Όταν υπερασπίστηκε τον Ολυμπιακό του τίτλο για τρίτη συνεχόμενη φορά, ο Αρριχίων ανακηρύχθηκε νικητής μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι είχε φύγει από τον κόσμο των ζωντανών.

Το Παγκράτιο ήταν ένα βάναυσο γυμνό άθλημα που συνδύαζε την πυγμαχία και την πάλη για να δημιουργήσει μια αρχαία εκδοχή αυτού που σήμερα είναι γνωστό ως μικτές πολεμικές τέχνες. Στην αρχαία Ελλάδα, το τρίο της πάλης, της πυγμαχίας και του παγκρατίου ήταν μαζί γνωστά ως barea athla, που σημαίνει τα «βαριά αγωνίσματα», τα οποία ήταν όλα ιδιαίτερα δημοφιλή εκείνη την εποχή. Οι Έλληνες πίστευαν στην πραγματικότητα ότι το παγκράτιο είχε εφευρεθεί από τον Θησέα στην προσπάθειά του να σκοτώσει τον Μινώταυρο.

Γνωστοί ως παγκρατιστές, οι αθλητές χρησιμοποιούσαν μια σειρά τεχνικών, όπως γροθιές, κλωτσιές, χτυπήματα, πνίξιμο, κλείδωμα, συστροφή των γεννητικών οργάνων και ρίψη, σε ένα άθλημα που θα ήταν δύσκολο να το παρακολουθήσεις. Οι αρχαίοι Έλληνες, ωστόσο, αγαπούσαν τόσο πολύ το παγκράτιο που προστέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 648 π.Χ. και οι πρωταθλητές παγκρατιστές ήταν οι διασημότητες της εποχής τους.

Οι αγώνες συνήθως έπαιρναν πολύ χρόνο, καθώς δεν υπήρχε χρονικό όριο, ούτε γύροι, ούτε πόντοι, και οι μόνοι κανόνες ήταν η απαγόρευση του δαγκώματος και ο τραυματισμός του ματιού. Οι αγώνες έφταναν στο τέλος μόνο σε τρία σενάρια. νοκ άουτ, θάνατος ή εάν κάποιος από τους αθλητές παραδινόταν, συνήθως σηκώνοντας τον δείκτη του στη μέση ενός βασανιστικού κρατήματος. Οι διαιτητές οπλισμένοι με ράβδους ωθούσαν τους μαχητές σε δράση αν προσπαθούσαν να ξεκουραστούν σε κάποιο μέρος της τεράστιας αρένας, μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου.

Ο Αρριχίων ο Φιγαλεύς, ήταν μια πολύ γνωστή φυσιογνωμία στην αρένα του παγκρατίου, έχοντας ήδη κερδίσει το Ολυμπιακό στεφάνι τόσο το 572 όσο και το 568 π.Χ. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια των αγώνων του 564 π.Χ., ο Αρριχίων βρέθηκε σε μια κατάσταση όπου κάποιος προσπάθησε να του προκαλέσει ασφυξία. Σε ένα τολμηρό παράδειγμα αυτού που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν καρτερία, την ιδέα δηλαδή της επιμονής μπροστά στον θάνατο ή τον πόνο, ο Αρριχίων κατάφερε να εξαρθρώσει τον αστράγαλο του αντιπάλου του, αναγκάζοντάς τον να καταρρεύσει στο πάτωμα και να υποταχθεί.

Δυστυχώς, ο Αρριχίων κατάφερε να σπάσει τον λαιμό του στη διαδικασία και όταν οι διαιτητές τον ανακήρυξαν πρωταθλητή ανακάλυψαν ότι ήταν νεκρός. Στο τέλος, το άψυχο σώμα του στέφθηκε με το Ολυμπιακό στεφάνι, ενώ στην πατρίδα του στήθηκε άγαλμα για να γιορτάσει τη νίκη του, το οποίο εκτίθεται τώρα στο Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία.