Η τραγωδία στα Τέμπη είναι ανείπωτη. Χάθηκαν 57 ψυχές. 57 άνθρωποι που δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Έναν χρόνο μετά, κανένας δεν έχει τιμωρηθεί για το ότι οι υπεύθυνοι (που είναι πολλοί) έπαιζαν κάθε μέρα στα ζάρια την ασφάλεια των ανθρώπων, έχοντας ενημερωθεί όχι μόνο ότι υπάρχει θέμα ασφαλείας, αλλά ότι το ατύχημα είναι θέμα χρόνου.
Οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων, δεν θυμήθηκαν χθες την τραγωδία. Η επικαιρότητα την ξαναθυμήθηκε. Οι γονείς και οι συγγενείς ξυπνούν εδώ και 365 ημέρες με έναν κόμπο στον λαιμό. Με λιγότερο αέρα στους πνεύμονες τους. Με μια απόγνωση για τους εντελώς άδικους θανάτους των θυμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον απέραντο σεβασμό μας και όχι να τους κάνουμε υποδείξεις ότι ο πόνος τους πρέπει να είναι βουβός. Όταν χάνεις το παιδί σου, ο πόνος μπορεί να είναι όποιος θες εσύ να είναι. Δεν ζητάς τη γνώμη κανενός και κανένας δεν έχει δικαίωμα να σου πει πως θα πενθήσεις.
Αντίθετα, κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να παρέμεναν βουβοί μπροστά σε όλα αυτά. Αλλά οι άνθρωποι χωρίς καμία ενσυναίσθηση δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό ούτε για 24 ώρες τουλάχιστον. Αν και θα έπρεπε να το κάνουν μονίμως μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία. Και χθες συνέβησαν κάποια περιστατικά που προκάλεσαν τους συγγενείς των θυμάτων αλλά και γενικότερα τον κόσμο.
Η αρχή έγινε με τον τότε υπουργό Μεταφορών, Κώστα Αχ. Καραμανλή, και την ανακοίνωση για τον ένα χρόνο από το δυστύχημα.
Η ανακοίνωση ήταν η παρακάτω:
«Ένα χρόνο μετά, η σκέψη όλων μας δεν μπορεί να φύγει από την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη.
Η προσωπική μου οδύνη και η συναίσθηση της πολιτικής ευθύνης, με οδήγησαν εκείνη την ημέρα στην άμεση παραίτηση.
Όμως, η σκέψη μου δεν θα φύγει ποτέ από τους 57 συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, τους τραυματίες και τους επιβάτες που βίωσαν την τραγωδία, και βέβαια τους συγγενείς των θυμάτων.
Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο που βιώνουν, έχουν και θα έχουν πάντα τον σεβασμό μας.
Πολιτικό Γραφείο Κώστα Καραμανλή
Βουλευτή Ν. Σερρών».
Εκτός του ότι υπογράφει ως βουλευτής Σερρών, ενώ δεν θα έπρεπε καν να βάλει υποψηφιότητα, στην ανακοίνωσή του μιλάει κυρίως για τον εαυτό του και ουσιαστικά μας λέει ότι η ευθύνη του ήταν μόνο πολιτική και με την παραίτηση του έκανε το χρέος του και δεν έχει άλλες ευθύνες. Επίσης, αν η σκέψη του όπως είπε είναι πάντα στα θύματα, δεν θα έκανε τίποτα από όσα έκανε τις τελευταίες 365 ημέρες. Θα έμενε τουλάχιστον βουβός, χωρίς να κάνει υποδείξεις σε κανέναν, αφού και ο ίδιος και οι προκάτοχοί του, έχουν ευθύνη για το δυστύχημα.
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη στην περιοχή των Εξαρχείων. Η διαδήλωση χθες για τα Τέμπη αλλά και για την απεργία των εργαζομένων θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με τον δέοντα σεβασμό. Ωστόσο, από βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, αστυνομικοί φαίνονται να κάνουν άσεμνες χειρονομίες στους διαδηλωτές, χωρίς να προκληθούν ούτε στο ελάχιστο. Αντίθετα, εκείνοι φαίνονται να προκαλούν το πλήθος, ίσως για να προκαλέσουν οργή και αντίδραση, ωστέ να στιγματίσουν τους 20 χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν στην πορεία για τα 57 θύματα του δυστυχήματος.
Το τρίτο περιστατικό συνέβη αργά το βράδυ. Οι διαδηλωτές έγραψαν με μπογιά τα ονόματα των 57 θυμάτων μπροστά στη Βουλή. Ένα – ένα, με αγάπη, με σεβασμό και με κατανόηση του γεγονότος. Αλλά αυτά τα ονόματα σβήστηκαν σε λίγες ώρες από τους καθαριστές του δήμου και το πρωί δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Η ευθύνη για το σβήσιμο τους έγινε για άλλη μια φορά μπαλάκι, με όλους να συμφωνούν ότι δεν έπρεπε να σβηστούν, αλλά παρολ’ αυτά να σβήνονται. Τα ονόματα έπρεπε να μείνουν εκεί για να θυμούνται και εκείνοι που ξεχνούν, ή για να καταλάβουν ότι τα θύματα δεν είναι απλά ένας αριθμός, αλλά το καθένα είχε ένα όνομα που σήμαινε τα πάντα για κάποιους ανθρώπους.
Ευτυχώς, κάποιοι τα ξαναέγραψαν το μεσημέρι της επόμενης ημέρας. Να δούμε για πόσο θα μείνουν αυτή τη φορά…
Ένα κράτος χωρίς ενσυναίσθηση και χωρίς σεβασμό, που πάντα θέλει να βγαίνει από πάνω και δεν ξέρει πότε να παραμείνει βουβό, δίνοντας σε εμάς συμβουλές για το πότε πρέπει να το κάνουμε. Εμείς ξέρουμε πότε πρέπει να το κάνουμε. Και πότε δεν πρέπει…
