Η μουσική ή το διαδίκτυο όντως μπορούν να ενισχύσουν μια επιθετική συμπεριφορά ή απλά τα δαιμονοποιούμε;
“Η μουσική γενικότερα λειτουργεί θεραπευτικά, αλλά εδώ μιλάμε για την περίπτωση ειδών όπως η «τραπ» που είναι πολύ διαδεδομένη στους νέους σήμερα και η οποία σφύζει από μηνύματα βίας, σεξιστικά, γρήγορου πλουτισμού, υιοθέτηση παραβατικών συμπεριφορών κ.α. Πιστεύω πως δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο διαδεδομένο είδος και ότι προωθείται αυτό το είδος μουσικής στους νέους. Περισσότερο πιστεύω ότι ισχύει ότι η τέχνη αποτελεί ένα καθρέφτη του που βρίσκεται η κοινωνία παρά ότι, η κατάσταση της κοινωνίας και των νέων οφείλεται στην διάδοση της μουσικής αυτής σκηνής” αναφέρει η Μαντώ Κωνσταντουλάκη, EMDR Europe Πιστοποιημένη Θεραπευτής για Ενήλικες, Εφήβους και Παιδιά.
“Από την άλλη η τέχνη θα μπορούσε να λειτουργήσει θεραπευτικά αν υποστηρίζονταν περισσότερο στην υγιής μορφή και διάδοση της αλλά και αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα καθώς βλέπουμε να αποσύρεται όλο και περισσότερο από τα σχολεία, να μειώνεται ο ρόλος της και η αξία της αντί να ενισχύεται από την πολιτεία, για παράδειγμα με την κατάργηση των καλλιτεχνικών και θεατρικής αγωγής στο Λύκειο. Κέντρα νέων (youth centers) σε κάθε γειτονιά/δήμο που να ενισχύουν την τέχνη (μουσική, θέατρο, ζωγραφική κλπ.) και την εκγύμναση (χωρίς απαραίτητα να πρέπει να ανήκεις σε ομάδα, να κάνεις πρωταθλητισμό, να πρόκειται για ανταγωνιστικά αθλήματα) μπορεί να βοηθούσαν να φύγουν τα παιδιά και οι έφηβοι και από τις οθόνες” λέει η κα. Κωνσταντουλάκη.
“Αν είμαστε ειλικρινείς θα παραδεχτούμε ότι ακόμα και οι ενήλικες αδυνατούν να διαχειριστούν την ώρα που περνάνε μπροστά στην οθόνη του κινητού αλλά και των streaming media” λέει η Μ. Κωνσταντουλάκη
“Οι νέοι σήμερα είναι κλεισμένοι στα σπίτια με μοναδική διέξοδο το ίντερνετ με όλες τις συνέπειες που αυτό έχει, ακόμα και στην ακαδημαϊκή τους πρόοδο, στην ικανότητα συγκέντρωσής τους. Αν είμαστε ειλικρινείς θα παραδεχτούμε ότι ακόμα και οι ενήλικες αδυνατούν να διαχειριστούν την ώρα που περνάνε μπροστά στην οθόνη του κινητού αλλά και των streaming media (Netflix κλπ.). Μπορούμε να φανταστούμε άρα, πόσο δύσκολο είναι λοιπόν για έναν νέο/νέα να διαχειριστεί το χρόνο που περνάει στο διαδίκτυο αλλά και να μπορέσει να διακρίνει το υγιές από το μη υγιές ανάμεσα στο υλικό που κυκλοφορεί (στο διαδίκτυο).
Επιπλέον για όλους ισχύει ότι το διαδίκτυο ενισχύει τον διχασμό και άρα τις συγκρούσεις, δεν υπάρχει υγιής διάλογος διαδικτυακά, οι αλγόριθμοι προβάλουν αυτά που θέλει ο καθένας να δει, ένα πρόβλημα με σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις που μεγαλώνει διαρκώς διεθνώς. Οι νέοι στην συνέχεια εντάσσονται σε ομάδες που χαρακτηρίζονται από ακραίες ιδεολογίες θέλοντας και να ανήκουν αλλά και να βρουν διέξοδο της επιθετικότητας που κουβαλάνε μέσα τους” καταλήγει.
“Η μουσική αποτελούσε και αποτελεί τρόπο έκφρασης όλων των ανθρώπων και φυσικά δε χρειάζεται να δαιμονοποιείται. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα βιντεοπαιχνίδια. Το διαδίκτυο γενικότερα αποτελεί ένα χώρο που ο καθένας έχει πρόσβαση στα πάντα. Οπως και με καθετί άλλο στη ζωή μπορεί να πετύχει το χειρότερο και το καλύτερο ταυτόχρονα.
Ιδανικά ένας γονέας καλό θα είναι να έχει την επίβλεψη του τι σελίδες επισκέπτεται το παιδί του στο διαδίκτυο όταν αυτό βρίσκεται σε μικρή ηλικία και αργότερα το ιδανικό είναι να το ενημέρωσει για τους κινδύνους του διαδικτύου και για τους τρόπους που μπορεί να το χρησιμοποιεί σωστά. Από κει και πέρα η εξέλιξη είναι αναπόφευκτη και δεν μπορούμε να απομονώσουμε τα παιδιά από αυτη παρά μόνο να τα ενημερώσουμε” λέει η Ολγα Χατζέλη,Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια.
