Μια συγκινητική συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα, μεταδόθηκε το Σάββατο στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στην εκπομπή “Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια” που παρουσιάζουν οι Λίνα Νικολακοπούλου και Αλεξάνδρα Χριστακακη.
Επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η μητέρα του, Μάγδα Φύσσα, μίλησε για τον αδικοχαμένο γιο της, για τα έντονα και ανέμελα παιδικά του χρόνια, τα δεκάδες σημειώματα με τα στιχάκια που έβρισκε στο δωμάτιό του όταν εκείνος ήταν έντεκα ετών, τα βιβλία που διάβαζε, αλλά και για το πάθος του για την αντιφασιστική μουσική και το μπάσκετ.
Ακόμη, η Μάγδα Φύσσα αναφέρθηκε στις συναυλίες που έδινε για να συνδράμει αυτούς που είχαν ανάγκη, αλλά και για τα μουσικά του σχέδια που έμειναν στη μέση.
Μεταξύ άλλων, η Μάγδα Φύσσα αναφέρθηκε και στις συνθήκες που επέτρεψαν στη εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής να βασανίζει και να σκοτώνει αθώους ανθρώπους, καθώς και στη δικαστική απόφαση που προσδοκά εδώ και έξι χρόνια.
EUROKINISSI
Ξεκινώντας, η Μάγδα Φύσσα μίλησε για τα παιδικά χρόνια του Παύλου στο Πέραμα, όταν από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την αγάπη του για τη μουσική και τον αθλητισμό.
“Ο Παύλος ήταν 10 ή 11 ετών όταν άρχισε να γράφει, να έχει τέτοιες ανησυχίες και να εκφράζεται ελεύθερα. Τα παδικά του χρόνια ήταν γεμάτα και έντονα. Ήταν ένας μέτριος μαθητής, που του άρεσε το μπάσκετ και ο αθλητισμός. Και σε αυτό το κομμάτι βρήκε εμπόδια και δεν μπόρεσε να προχωρήσει παραπάνω. Τα παδιά της Δυτικής Αττικής γενικά έχουν να αντιμετωπίσουν ένα άδικο σύστημα. Από μικρό παιδί διάβαζε εξωσχολικά βιβλία. Αυτό το πήρε από τον παππού του, τον πατέρα μου. Στα 11 μου είπε ότι του άρεσε να γράφει. Δε μου έδινε αναφορά για το τι γράφει. Όπου και να γύριζες το κεφάλι σου, έβλεπες χαρτάκια με στίχους. Στα 14 έγραφε πιο εντατικά και θαύμαζε πολύ τους Active Member. Όλη την ώρα ήταν με ένα Walkman. Κάθε φορά, μέχρι και το τέλος, που πήγαινε μια βόλτα, πάντα άκουγε μουσική. Ήταν μέρος της ζωής του”, είπε χαρακτηριστικά η Μάγδα Φύσσα.
Ενώ συνέχισε: “Από εμένα ήταν ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Ο πατέρας του έλεγε ‘μάθε μια τέχνη και η μουσική θα είναι το χόμπι σου’. Αλλά αυτός ήθελε να ζει από τη μουσική. Δεν ήρθαμε ποτέ σε κόντρα για αυτό το θέμα. Ήθελε να το κάνει, να ασχοληθεί με τη μουσική, το όνειρό του, και απλά το έκανε. Ήταν αυτοδίδακτος. Δεν σπούδασε μουσική. Ό,τι είχε ανάγκη και χρειαζόταν, έβρισκε πάντα τον τρόπο και το έκανε.
EUROKINISSI
Στη συνέχεια η μητέρα του Παύλου Φύσσα μίλησε για τις επιρροές του γιου της στη μουσική, για όλα όσα τον ενεπνεαν να γράφει και να δημιουργεί, ενώ τόνισε ότι αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο και τον ευαισθητοποιούσε ήταν η αδικία.
“Ο Παύλος έβλεπε από μικρός την αδικία. Ζούσε με αυτή. Ερχόμαστε από μια γειτονιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και τα παιδιά που κάνουν ραπ στη Δυτική Αττική αποτυπώνουν την αδικία στα τραγούδια τους. Ο Παύλος ήταν πάντα αντιφασίστας. Έτσι ήταν, έτσι γεννήθηκε. Ένας ελεύθερος νους. Έβλεπε την αδικία και μέσα από τους στίχους του μιλούσε για το άδικο.”.
Η Μάγδα Φύσσα μίλησε και για το μεγάλο όνειρο του Παύλου, που λίγοι γνωρίζουν μάλιστα. Όνειρό του ήταν να δημιουργήσει έναν χώρο που θα βοηθούσε φτωχά παιδιά και θα τους έδινε την ευκαιρία να έχουν μια καλύτερη ζωη.
“Το όνειρό του ήταν να κάνει εθελοντισμό, να δημιουργήσει ένα χώρο, ένα τεράστιο κτήμα, σαν σχολείο. Ήθελε να μην υπάρχει κανένα παιδί στα φανάρια, κανένα παιδί στο δρόμο. Ο Παύλος ήθελε να δώσει βοηθεια στους αδικημένους της ζωής, στους κατατρεγμένους. Είχε αυτό το όραμα, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Έκανε συναυλίες για να δώσει τα χρήματα για καλό σκοπό… Ελάχιστες φορές έβγαζε χρήματα. Το ποσό που μαζεύονταν το έδινε “εκεί που έπρεπε”. Δεν ερχόταν ποτέ να μου το πει, αλλά το ήξερα. Ήθελε να ταξιδέψει, να τραγουδήσει στο εξωτερικό, να πάει και να κάνει συναυλίες στην Αγγλία. Το έκανε με το νου του κάθε μέρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν τα κατάφερε…
EUROKINISSI
Στη συνέχεια η μητέρα του Παύλου Φύσσα αναφέρθηκε στα κίνητρα της δολοφονίας του γιου της, ενώ εξομολογήθηκε ότι ο Παύλος διαισθανόταν ότι θα φύγει και της το έλεγε με τον τρόπο του.
“Αν ο Παύλος στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε για τη μουσική του, φταίμε εμείς, η κοινωνία που επιτρέψαμε στο μόρφωμα της Χ.Α. να στερεί σε παλικάρια τη ζωή και την ελευθερία, με πρόσχημα την πατρίδα. Ο Παύλος μου έλεγε ότι το 2013 θα ήταν η χρονιά του, ότι θα έβγαζε τον δίσκο του και ότι θα έκανε κάτι μεγαλύτερο επαγγελματικά. Το τελευταίο διάστημα όμως ήταν σα να το διαισθανόταν, φαίνεται μέσα από τους στίχους του μάλιστα.. Υπήρχε κάτι.. Η κεραία του το ‘έπιανε’. Το τελευταίο διάστημα, το τελευταίο του καλοκαίρι ήταν μελαγχολικός και καταθλιπτικός”, είπε χαρακτηριστικά.
“Ενώ συνέχισε: “Ένα πρωί πίναμε καφέ, γελάγαμε και ξαφνικά έπεσε ψυχολογικά. Είπε ‘κουράστηκα, θέλω να φύγω, θέλω να πάω στο Άγιο όρος’ και του είπα ‘πήγαινε, εσύ που μπορείς’, όμως δεν εννοούσε αυτό το ‘Άγιος Όρος’, εννοούσε κάτι άλλο… Το διαισθανόταν ότι θα φύγει.. Δεν τον είχα δει ποτέ έτσι.. Ήμουν πολύ προβληματισμένη, αναρωτιόμουν τι τον απασχολούσε… Αυτός το ήξερε… Ήξερε ότι μεγαλώνει το ‘θεριό’. Εμείς δεν γνωρίζαμε για τα εγκλήματα της Χ.Α. Γινόντουσαν για χρόνια και δεν μας έδινε κανένας στοιχεία. Για αυτό κατηγορώ την κοινωνία μας. Δεν περιμένεις το 2013, σε ένα δημοκρατικό κράτος να βλέπεις τους “νέους Γερμανούς”, τους Ναζί, να τρομοκρατούν τον κόσμο.. Πρόκειται για θρασύδειλα πλάσματα. Ό,τι κάνουν το κάνουν τη νύχτα, στα κρυφά και πισώπλατα.. Είναι εγκληματίες και δολοφόνοι και όσο ζω θα το φωνάζω..
Μια μάνα που ψάχνει το δίκιο της επι σχεδόν για 7 χρόνια και που ζητά δικαίωση για τη στυγερή δολοφονική επίθεση του Ρουπακιά, ο οποίος μάλιστα δε βρίσκεται στη φυλακή…
Ο Ρουπακιάς είναι στο σπίτι του, τον φυλάνε και εμείς τον πληρώνουμε. Δεν μπορεί να το κατανοήσει αυτό ο απλός άνθρωπος. Ένας κατ΄ομολογία δολοφόνος που δεν είναι στη φυλακή. Αν τον είχα μπροστά μου δεν θα τον σκότωνα, αλλά ευχαρίστως θα τον βασάνιζα, να μην μπορεί να πιει ούτε ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσει.. Η μουσική, ξέρεις, και τα ακούσματα διαμορφώνουν χαρακτήρες. Έτσι ήταν και ο Παύλος. Άκουγε μουσική που αφυπνίζει συνειδήσεις, που ξυπνά το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας και της ζωής. Και η ατιμωρισία αυτού του εγκληματος έχει γεμίσει την Γη με αίμα. Δεν ξέρω τι φέρνει το μέλλον, αν οι φασίστες θα επιστρέψουν. Το ότι δεν είναι στη Βουλή η Χ.Α είναι θετικό. Ρατσιστές και φασίστες πάντα θα υπάρχουν. Η δίκη του Παύλου τους πέταξε έξω από τη Βουλή. Ο θάνατός του τους έκανε πέρα. Περιμένω όμως ο Λαγός και ο Κασιδιάρης να καταδικαστούν. Περιμένουμε όλοι πάνω από έξι χρόνια. Οι δικηγόροι μας έχουν κάνει τα πάντα. Και μόνο για αυτούς πρεπει αυτοί οι δύοι να καταδικαστούν.
EUROKINISSI
Η μητέρα – σύμβολο του αντιφασισμού και της μάχης κατά του σκοταδισμού, Μάγδα Φύσσα, μίλησε για το γιο της και -σε ένα δυστυχώς μόνο υποθετικό σενάριο- τι θα εκανε ο Παύλος αν ζούσε σήμερα, μετά την επίθεση, τονίζοντας ότι ο Παύλος θα συνέχιζε να αγωνίζεται για τους αθώους, για τους αδικημένους και θα πάλευε το μίσος και το ρατσιμό.
Αν ζούσε σήμερα ο Παύλος μετά την επίθεση, δεν θα του έλεγα ποτέ να αλλάξει τα ‘πιστεύω’ του, ούτε αυτός άλλωστε θα άλλαζε.. Θα φοβόμασταν εμείς, σαν γονείς.. Αλλά αν δεν δολοφονούνταν ο Παύλος, αν ήταν ζωντανός μετά την επίθεση, δε θα μπορούσα να του αλλάξω την ιδεολογία, δε θα το δεχόταν ο ίδιος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αίμα του Παύλου εμπόδισε να χυθεί κι άλλο αίμα, αίμα αθώων.
EUROKINISSI
Τέλος, η Μάγδα Φύσσα εξομολογήθηκε το πώς διαχειρίζεται την απώλεια του γιου της, ενώ συνέχισε λέγοντας ότι δε θα πάψει να αγωνίζεται ποτέ για την καταδίκη των δολοφόνων, τόσο για την δικαίωση της μνήμης του Παύλου, όσο και για την αποφυγή νέων ρατσιστικών εγκλημάτων.
Δεν αντέχεται η απώλεια, δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δεν μπορείς να το διανοηθείς, νεκρώνεις, δε ζεις, απλά αναπνέεις.. Εσείς θεωρείτε ότι εγώ κάνω κάτι πολύ δυνατό. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να κάνω και για τον Παύλο και για όλα τα παιδιά εκεί έξω που θέλουν να είναι ελεύθερα. Για την ελευθερία που ο Παύλος τόσο αγαπούσε. Ο Παύλος είχε ένα φως, έλαμπε! Ελπίζω τα παιδιά εκεί έξω να πάρουν λίγο από το φως του.. Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω, εγώ παλεύω να καταδικαστούν οι δολοφόνοι και με αυτό τον τρόπο να σωθούν άλλα παιδιά… Να σωθούν αθώα παιδιά!
